«اکثر هموطنان انتظارات حقوق بشری اقلیت‌ها را رعایت می‌کنند، من باور دارم که با تغییر رژیم ایران وضعیت در تمامی جامعه بهتر خواهد شد.»
این سخن وارطان است؛ یکی از ایرانیان ارمنی‌تبار است در گفت‌وگو با «ایران‌وایر».
این نکته که تغییر حکومت در ایران به بهبود رواداری و مدارا در جامعه ایران خواهد انجامید، طرفداران بسیاری دارد. با اینکه ایران اکثریت مسلمان دارد ولی تاریخ دراز این کشور، موجب ایجاد یک بستر مشترک غیرمذهبی شده است.
بهنام، که یک نوکیش مسیحی است و در جایگاه یک کشیش فعالیت می‌کند، در این زمینه می‌گوید:
«همه ما ایرانیان قبل از اینکه هر نوع گرایش اعتقادی یا فرهنگی و زبانی داشته باشیم، باید بدانیم که ایرانی هستیم، از یک آب و خاک برخاسته‌ایم و دارای یک پیشینه مشترک تاریخی هستیم.»
نکته جالب‌توجه این است که جمهوری اسلامی در طول حکومت خود بر ایران، نسبت به تاریخ این کشور نیز نگاه منفی و نامهربان داشته است. جمهوری اسلامی تلاش می‌کند صرفا وجوه شیعی در تاریخ ایران را برجسته کند. بر این اساس است که از دید این حکومت، ایرانیان غیرشیعه، به صورت پیش‌فرض ایرانیان درجه دوم محسوب می‌شوند.
در تیرماه ۱۴۰۱ بود که کمیسیون آزادی مذهبی در ایالات متحده، جمهوری اسلامی را از بزرگ‌ترین ناقضان آزادی مذهب برشمرد. این کمیسیون در گزارش خود از تداوم «نقض فاحش» آزادی مذهب در ایران گفت.
ایران با توجه به تکثر مذهبی و دینی می‌تواند نمونه‌ای از یک جامعه مداراجو در خاورمیانه باشد. این چنین چیزی نیازمند نبود حکومت مداراستیز جمهوری اسلامی در ایران است.